در سال 716 قبلاز میلاد « سارگون » فاتح مشهور كه( پادشاه الك ) بار دیگر به جنگ گرگریان رفته وپس از هفت مرتبه لشكركشی و جنگ های پی در پی با « او را تو» و« مان» وگرفتن 22 قطعه از بلاد آن ناصر وپس از حملات وهجوم بسیار به قلاء و استحكامات گرگریان وقتل وغارت زیاد وتخریب شهرها و آبادی ها به تصرف آن شور مؤفق گردیده وآن جا را « كار اسارگون » نام نهاده است . فاتح مزبور بشرح وتفضیل استیلا وفتوحات دیگر خود را در نوشته های خرساباد « دورساریوكین » كه یكی از مؤسسات خود او بوده نوشته واز خود به یادگار گذاشته است.
با رابطه این طایفه به مردوزنان تا حوالی رودخانه ارس پیش رفته ودر دو سمت راست وچپ آن رودخانه ساكن گشته .قری وقصباتی برای خودشان ساخته وبا « اغوانیان » ویا « شیر وانیان » مخلوط گردیده . ( از توابع آذربایجان شمالی ) وبزرگترین مقابل آنان را تشكیل داده اند ودر اهمیت این قوم همین قدر كافی است كه به امرا نوشیروان در نزدیكی ابیلقان ) شهری به اسم آنان یعنی (گرگر ) بنا نهاده شده .ورودی در ،آن سامان به نام گرگر جاری وبلوكی در این جانب ارس به نام گرگر هنوز آباد بوده ومعروف می باشد وبر حسب نگارش یاقوت (حموی ) او « مسعودی » فرمان فرمایان بلاد وسیله ای واقع در مابین ارمنستان وبابل ابواب آن را « گرگر زراج » یا گر كنداج» می گفته اند.پس از تمحید این مقدمه ودانستن اینكه بیشتر از ساكنین شیروان از ظرافت .گرگر بوده اند ولذا در قرن پنجم هنوز سلاطین « اران » را شهر ران گرگر لقب داده وبدین نام نوشته ومی خوانده اند.

 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: